Popularność makram rośnie z dnia na dzień. Zaczęły pojawiać się w kwiaciarniach, sklepach wnętrzarskich i w ślubnych ofertach ścianek. Dla tych, którzy jakimś sposobem przegapili – prezentujemy makramę!
Słysząc po raz pierwszy słowo makrama, za bardzo nie wiadomo do jakiej kategorii je właściwie przypisać. Nie brzmi ani z języka angielskiego, ani z włoskiego. Skąd wzięła się moda na makramę, jak to wygląda i o co w ogóle w tym wszystkim chodzi?
Makrama to wywodząca się najprawdopodobniej ze starożytności sztuka wiązania sznurków. Do jej wyplatania służą tylko ręce – żadnych drutów, igieł lub szydełka. Nie trudno się domyślić, że już jej pierwotną rolą było zdobienie. Z tym że w starożytnym Babilonie, czy Asyrii, gdzie znajdujemy pierwsze ślady makram – ozdabiano nimi królewskie szaty. Arabscy tkacze wiązali nadmiar zbywający nici wzdłuż krawędzi ręcznie tkanych ręczników, szali i welonów. Dzięki temu produkt zabezpieczony był przed pruciem oraz pięknie wyglądał. Szkoła turecka mówi, że określenie makrama pochodzi od tureckiego słowa o tym samym brzmieniu, które znaczy serwetka lub ręcznik.
Makrama cieszyła się chwilową popularnością w latach 60. i 70. XX wieku, w szczególności w USA. Wykończone nią ubrania, narzutki i czepki na głowę kojarzą się jednoznacznie z hipisami. Po kilku dekadach zapomnienia znów wróciła na salony – i to dosłownie.
Dzięki tej technice możemy wypleść ze sznurka właściwie wszystko:
Niesamowite w technice makramy jest to, że możemy z niej zrobić tak wiele pięknych rzeczy, niewielkim kosztem. Co więcej, zapaleni makramiarze przekonują, że nie jest to wcale trudna sztuka. Wystarczy opanować kilka prostych splotów, żeby samodzielnie wykonać pierwszą plecionkę.
Jak wybrać odpowiedni sznurek do makramy? Tutaj też nie ma większej filozofii. Najlepszym materiałem dla początkujących jest sznurek naturalny – konopny, sizalowy lub bawełniany. Ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykonać makramę z innego materiału: mocnej nici, rafii, tasiemek, starych lin, muliny, rzemieni, czy włóczki. Najważniejsze, aby materiał, z którego powstanie makrama miał okrągły przekrój i nie był zbyt skrętny.
Najtrudniej zdecydować się, od jakiego wzoru zacząć. To determinuje kolejne kroki: wybór sznurka, jego długości i dodatków. Jeżeli chcemy zrobić dekoracyjną makramę na ścianę, w zupełności wystarczą:
Podstaw wyplatania makramy z powodzeniem można nauczyć się z filmowych tutoriali:
Z pomocą przyjdzie też literatura. To być może zaskakująca informacja, ale w dziedzinie makram powstało sporo książkowych publikacji. Warto sięgnąć po książki dwóch Polek – Jadwigi Turskiej oraz Ireny Koteckiej, które w latach 80. zupełnie niezależnie stworzyły kilka poradników o tej tematyce:
Do wykonania prostej makramy wystarczy znajomość dosłownie 3 rodzajów węzłów: płaskiego – inaczej zwanego tkackim, mocującego i żebrowego.
Wiązany z 4 sznurków. Pierwszy i czwarty (czyli sznurki zewnętrzne) nazywane są wiążącymi/ oplatającymi. Drugi i trzeci (sznurki w środku) to rdzeń węzła albo nitki wiodące. Sznurki zewnętrzne wiążemy wokół sznurków wiodących, jednocześnie przekładając jeden ze sznurków oplatających nad, a drugi pod wiodącym. W ten sposób otrzymaliśmy półwęzeł. Do uzyskania pełnego węzła płaskiego potrzebny jest jeszcze jeden półwęzeł. Aby go otrzymać, powtarzamy procedurę w odwrotnym kierunku – i gotowe. Należy odpowiednio pociągać za końce sznurków wiążących, zaciskając splot. Dzięki temu będzie ładniej się układał.
Zakładamy go na drewienko albo sznurek mocujący. Węzeł ten stanowi bazę do dalszej pracy. Aby go wykonać, składamy na pół sznurek wiążący i wsuwamy od góry pod drewienko/ sznurek mocujący. Sznurek oplatający stworzy pętlę, przez którą przekładamy oba zwisające końca sznurka, mocno zaciągamy i gotowe.
Węzły żebrowe wiąże się na sznurku wiodącym, wokół którego dwukrotnie owinięty został sznurek oplatający. W zależności od kierunku wiązania węzłów żebrowych otrzymuje się ich różne rodzaje: poziome lub skośne. Węzły żebrowe poziome można wiązać z lewej strony na prawą lub odwrotnie. W efekcie otrzymujemy równy splot. Chcąc uzyskać bardziej geometryczne sploty, trzeba zastosować węzeł żebrowy skośny. Potrzebujemy 1 sznurka wiodącego i 1 wiążącego. Wiążącym nawijamy na sznurek wiodący dwie pętelki, pamiętając, aby trzymać sznurek wiodący pod takim kątem, jak węzły mają ułożyć się docelowo.
