Kolejna egzotyczna nazwa w naszym języku. Zentangle to połączenie kreatywnych działań z wyciszeniem. Coś dla duszy, coś dla ciała. Czym jest zentangle i jak zacząć się nim zajmować?
Słowo zen od dłuższego czasu jest obecne w języku polskim i jednoznacznie kojarzy się z równowagą, spokojem i ukojeniem. Dosłownie zen oznacza spokojne siedzenie, medytację. Tangle to słowo pochodzące z języka angielskiego, które możemy przetłumaczyć jako plątanina, nieład, mętlik. Zentangle oznacza rysowanie w skupieniu nieco chaotycznych form.
Wiele osób ma odruch łapania za długopis i mniej lub bardziej bezwiednego kreślenia na papierze podczas słuchania wykładu, siedzenia na zebraniu w pracy, czy podczas rozmowy przez telefon. Taka praktyka była punktem wyjścia dla twórców metody zentangle. W tej technice nie obowiązują sztywne ramy. Najważniejsze jest rysowanie!
Cienkopis i kartka papieru. To absolutne minimum, które musimy mieć pod ręką, aby zacząć przygodę z zentangle. Opcjonalnie ołówek, kredki do wypełniania wzoru lub kolorowe cienkopisy. Zaczynamy od konturu. Czy będzie to realistyczny zarys jakiegoś kształtu lub postaci, czy całkowita abstrakcja zależy tylko od nas samych. Gdy mamy już gotowy kontur zaczynamy najlepszą zabawę – wypełnianie! Główną zasadą zentangle jest brak zasad przy wypełnianiu szablonu. Rysujemy dowolne kształty, szlaczki i wzory. Jeśli sami nie mamy pomysłu, można zainspirować się pracami z internetu.
Rysowanie nie jest powszechną umiejętnością. Wiele osób pomimo kreatywnego zacięcia nie ma na tyle rozwiniętych zdolności manualnych, aby swobodnie narysować szablon np. konia. Zentangle nie wymaga takich umiejętności. Możemy zacząć od rysowania na planie kwadratu lub koła. Do wypełniania przestrzeni w środku też nie potrzeba wielkiego talentu plastycznego – wystarczy zainspirować się wzorami mandali, czy przypomnieć podstawowe szlaczki z przedszkola. Dla bardziej rozwiniętych plastycznie zentangle będzie okazją do poćwiczenia cieniowania, rysowania precyzyjnych i skomplikowanych szablonów. Niewątpliwie każdy znajdzie w tej przestrzeni artystycznej miejsce dla siebie i nie będzie się nudzić.
Gdzie w tym wszystkim jest zen? Właściwie w każdym kroku. Szkoła zentangle mówi o tym, aby przed rozpoczęciem rysowania poświęcić chwilę na trening wdzięczności. Docenić fakt, że mamy chwilę dla siebie oraz przedmioty, dzięki którym możemy oddać się sztuce rysowania. Samo rysowanie ma się odbywać w skupieniu, a na jego koniec mamy poświęcić chwilę na docenienie dzieła naszych rąk. Bez względu na to, czy podchodzimy do zentangle z pełnym namaszczeniem, czy jest to zwykła rozrywka dla zabicia czasu, niewątpliwie ma ono wiele zalet. Wśród nich najważniejszą wydaje się być przestrzeń do relaksu. Stresująca rozmowa przez telefon? Jednoczesne rysowanie zentangle pomoże spokojniej przez nią przebrnąć i rozładuje napięcie. Potrzebna chwila twórczego relaksu w domowym zaciszu z kubkiem gorącej herbaty? Dlaczego nie chwycić za cienkopis i stworzyć autorski zentangle od podstaw.
Zentangle to bardzo uniwersalne zajęcie, niewymagające żadnego nakładu środków na start. Można je traktować terapeutycznie – jako wyższą formę relaksu i medytacji albo jako twórczą rozrywkę. Idealne zajęcie dla dzieci i dla dorosłych, dla zestresowanych i dla znudzonych. Warto spróbować samemu!
